این آیههای مسخ شدگی است / که شک را با یقین و اخلاص را با شرک میآمیزد / و راهنمای دوزخیان است / همان کسانی که دوزخ را آذین میبندند / و گناه را سرلوحه خویش میسازند / و از آنچه میدانند و نمیدانند، طلب شر میکنند / و کسانی که به آن ایمان آوردهاند / ایمانی که انگار آن را دیدهاند و بدان نزدیک گشتهاند / اینان را شیطان هدایتشان میکند / و افسارشان را در دست دارد / و اینانند که از لعنت شدگانند
(آیههای مسخ / باب اول)
و این چنین است که گناه راه میگشاید، دروازههای تاریکی گشوده میشوند و همه چیز به تباهی ختم میشود. همه چیز از لحظهای آغاز میشود و در لحظهای دیگر نیز تمام میشود. لحظهای را که کسی از آن گریزی نیست. همیشه با همه میماند و جدا نمیشود. تا زمانی که مرگ چهره میگشاید و جداکنندهای باشد میان این دنیا و دنیایی دیگر. و آن زمان مردی به استقبالشان میآید. چهرهای که میخندد و نوشتهای که در دست دارد. بخوان اگر میتوانی:
روشنایی هیچ کمکی به تو نمیکند...